Sindroma metabolike

E përshkruar në vitin 1965 për komunitetin ndërkombëtar mjekësor-shkencor nga Prof. G. Crepaldi, i Universitetit të Padovës, vetëm vitet e fundit kjo sindromë ka filluar të marrë vëmendjen që meriton.

Në fillim u quajt sindroma X, si për të nënvizuar faktorin e panjohur të lidhjes misterioze midis simptomave (hipertension, obezitet, dislipidemia, diabeti) që e karakterizojnë. Sot ajo njihet pothuajse kudo si një sindromë metabolike apo multimetabolike, diçka më shumë se një sëmundje e thjeshtë, pasi përfshin një kombinim tinëzar patologjish që së bashku përfshijnë një rrezik të lartë të ngjarjeve kardiovaskulare.

Megjithëse mekanizmi patogjenetik që qëndron në themel të Sindromës Metabolike nuk është plotësisht i njohur, shkaku nxitës duket të jetë gjendja metabolike e rezistencës ndaj insulinës, e karakterizuar nga një rënie në reagimin normal të organeve të synuara ndaj përqendrimeve fiziologjike të vetë insulinës.

Zhvillimi i sindromës së rezistencës ndaj insulinës besohet të jetë për shkak të. .
ndaj ndërveprimit të faktorëve gjenetikë, sipas përkufizimit të pandryshueshëm,
ndaj elementeve mjedisore, dhe për këtë arsye të modifikueshme, të tilla si pasiviteti fizik, një dietë e lartë në karbohidrate dhe që përfshin:

rritja e prodhimit të glukozës nga mëlçia
përdorimi i reduktuar i glukozës në indet periferike
rritja e nivelit të acideve yndyrore të lira si rezultat i rritjes së lipolizës (ndarja e yndyrave)

Si përfundim, ka të ngjarë që faktorët gjenetikë që ndikojnë në shprehjen e zonave qelizore të sinjalit të insulinës të aktivizohen nga faktorë mjedisorë si obeziteti dhe zakonet sedentare, duke lejuar një predispozitë për rezistencë ndaj insulinës.

Sindroma metabolike diagnostikohet sipas ATP III (Adult Treatment Panel III) kur një person ka 3 ose më shumë nga simptomat e mëposhtme. . .

SINDROMA METABOLIKE (përkufizimi ATP III)
Obeziteti abdominal (rreth belit) M. > 102 cm
Obeziteti abdominal (rreth belit) F > 88 cm

Trigliceridet > = 150 mg / dl
Kolesteroli HDL M <40 mg/dl
Kolesteroli HDL F <50 mg/dl

Presionin e gjakut > = 130> = 85 mm / Hg
Sheqeri në gjak pa ngrene > = 110 mg / dl

Në vitin 2005, Federata Ndërkombëtare e Diabetit (IDF) theksoi përkufizime të reja të sindromës metabolike. Kujtojmë se prania e sindromës metabolike trefishon rrezikun e infarktit të miokardit ose goditjes në tru, dyfishon vdekshmërinë nga këto ngjarje dhe rrit rrezikun e zhvillimit të diabetit të tipit II me 5 herë.

Kriteret e reja nuk janë gjë tjetër veçse bashkimi i 3 përkufizimeve më të rëndësishme të njohura deri më tani (OBSH – Grupi Evropian për Studimin e Rezistencës ndaj Insulinës = EGIR – Programi Kombëtar i Edukimit për Kolesterolin- Paneli i Tretë i Trajtimit për të Rriturit NCEP-ATP III).

Prania e obezitetit qendror = Perimetri abdominal i mashkullit evropian > 94cm
Perimetri i barkut evropian të femrës > 80 cm

lidhur me një nga faktorët e mëposhtëm
Rritja e niveleve të triglicerideve> 150 mg/dL (1.7 mmol/L)
ose
trajtim specifik për këtë ndryshim lipidi
Reduktimi i kolesterolit HDL <40 mg/dL (1.03 mmol/L) tek meshkujt
<50 mg/dL (1.29 mmol/L tek gratë ose trajtim specifik për këtë çekuilibër të lipideve

Rritja e presionit sistolik të gjakut > 130 mmHg dhe diastolik > 85 mmHg
ose
terapi në vazhdim
Rritja e glukozës esell> 100 mg/dL (5.6 mmol/L)
ose
Diagnoza e mëparshme e diabetit të tipit II