Diabeti (gjendje e njohur si diabet mellitus) është një çrregullim i zakonshëm kronik që shënohet nga nivelet e larta të sheqerit në gjak (glukoza). Duke marrë parasysh që glukoza është esenciale për energjinë, që mund të tingëllojë si diçka e keqe, por nivelet e glukozës mbi rangun normal janë toksike për qelizat tuaja dhe ndikon në shumë pjesë të trupit në mënyrë serioze. Rreth 26 milionë amerikanë kanë diabet dhe rreth 79 milion të rritur kanë nivele të larta të sheqerit në gjak duke i vënë kështu në rrezik për shfaqjen e diabetit. Së bashku, bëhet fjalë për rreth një në tre amerikanë. Të mësoni që keni diabet mund të jetë stresuese, madje dhe traumatike. Kjo është e kuptueshme: diabeti zakonisht nuk mund të kurohet; megjithëse humbja e peshës së tepërt dhe mbajtja e asaj peshe mund të ndikojë te sëmundja në disa raste. Me shumë gjasa do të përballeni me diabetin në pjesën e mbetur të jetës dhe kjo do të ndryshojë pothuajse çdo aspekt të jetës suaj të përditshme, duke përfshirë ushqimin që konsumoni dhe aktivitetet që ndiqni. Përpos faktit që ju duhet një vëmendje e veçantë ndaj dietës dhe ushtrimeve, ju ndoshta duhet të testoni nivelet e glukozës në gjak disa herë në ditë dhe të merrni mjekime orale ose injeksione insuline një apo më shumë herë. Mund t’ju duhet të merrni aspirinë çdo ditë ose mjekime për presionin e lartë të gjakut dhe kolesterolit për të reduktuar rrezikun për infarkt në zemër.
Nën këto rrethana, mund të jetë tunduese të injoroni problemin. Por nëse nuk e trajtoni si duhet këtë gjendje shëndetësore, vetëm sa e përkeqësoni akoma dhe më shumë gjendjen, duke çuar në episode të rrezikshme të hiperglicemisë (nivele të larta të sheqerit në gjak), ketoacidosis (një gjendje anormale metabolike) dhe hipoglicemia (nivelet e ulëta të sheqerit në gjak). Mund të rezultojë në komplikacione të ndryshme afatgjatë si verbëri, dështim të funksionit të veshkave, amputim dhe sëmundje të zemrës. Njerëzit që jetojnë një jetë të shëndetshme dhe ato që e pranojnë këtë çrregullim si pjesë të tyren, mësojnë për të sa kanë mundësi, punojnë fort për të kontrolluar nivelet e tyre të glukozës në gjak dhe faktorë të tjerë rrisku për komplikacionet e diabetit, si presioni i lartë i gjakut. Lajmi i mirë është që është e mundur të menaxhoni diabetin si duhet me një kombinim të një stili jetese të shëndetshëm dhe mjekime, kështu që mund të shijoni një shëndet të mirë dhe të parandaloni ose të vononi komplikacionet që shfaqen nga kjo sëmundje.
Si trupi copëzon sheqerin
Për të kuptuar diabetin, duhet të kuptoni bazën se si trupi juaj metabolizon (copëzon) karbohidratet. Shumë qeliza në trupin tuaj kanë nevojë për sheqerin si burim energjie. Kur ju konsumoni ushqime të pasura në karbohidrate –jo thjesht bukë, makarona dhe kekë por gjithashtu fruta, perime dhe bishtajore-sistemi juaj tretës copëzon karbohidratet në sheqerna të thjeshta si glukoza, i cili udhëton në dhe përmes qarkullimit tuaj të gjakut për ushqyer dhe energjizuar qelizat. Një pikë kyçe në metabolizimin e sheqerit është pankreasi, një gjendër në formë peshku prapa stomakut dhe mëlçisë. Pankreasi ka dy role. Fillimisht, prodhon enzima që rrjedhin në zorrën e vogël dhe ndihmojnë në copëzimin e lëndëve ushqyese-proteina, karbohidrate dhe yndyrna- kështu që ato mund të absorbohen në qarkullimin e gjakut dhe të sigurojnë energji dhe “materiale” ndërtuese për qelizat e trupit. Brenda pankreasit, grumbuj të vogla qelizash të quajtura “ishujt e Langerhans-it” janë përgjegjëse për prodhimin e këtyre hormoneve. Ishujt përmbajnë qeliza beta, të cilat sekretojnë hormonin insulinë dhe qeliza alfa, të cilat prodhojnë hormonin glukagon. Këto hormone në përgjithësi kanë veprime të kundërta, por të dyja janë të rëndësishme për rregullimin e përdorimit të sheqerit , yndyrës dhe proteinës në trup.
-Insulina çlirohet nga qelizat beta si përgjigje ndaj rritjes së niveleve të sheqerit në gjak pasi keni ngrënë. Duke drejtuar mëlçinë dhe qelizat e muskujve drejt absorbimit të sheqerit nga gjaku, insulina promovon ruajtjen e lëndëve ushqyese dhe parandalon rritjen e lartë të niveleve të sheqerit në gjak. Gjithashtu rrit marrjen e amino-acideve (“blloqeve” ndërtuese të proteinës) dhe acideve yndyrore (“blloqeve” ndërtuese të yndyrës) në proteinë dhe rezerva yndyrore, respektivisht. Insulina promovon ruajtjen e energjisë dhe rritjen qelizore.
-Glukagoni: Mëlçia konverton glukozën që nuk është e nevojshme menjëherë për energji në një molekulë ruajtëse të quajtur glikogjen. Kur nivelet e glukozës në gjak bien shumë poshtë, sekretimi i insulinës bie dhe pankreasi juaj çliron hormonin glukagon, i cili nxit mëlçinë të ri-konvertojë glikogjenin e ruajtur në glukozë dhe e liron atë në qarkullimin e gjakut.
Zakonisht nivelet e insulinës dhe glukagonit janë të koordinuara si duhet për të mbajtur nivelet e glukozës në gjak në një ritëm normal. Kjo është e rëndësishme sepse disa organe të caktuara, si truri dhe veshkat , varen nga një furnizim i qëndrueshëm i glukozës.
Si zhvillohet diabeti: Diabeti zhvillohet kur procesi normal i copëzimit të sheqernave ndikohet , duke parandaluar qelizat të marrin energjinë që atyre ju duhet për të funksionuar si duhet.
Metabolizmi normal i glukozës:
-Energji për qelizat e trupit të siguruar nga ushqimi.
-Karbohidratet në ushqim konvertohen në sheqerna të thjeshta (si glukoza).
-Në momentin që nivelet e glukozës në gjak fillojnë të rriten, pankreasi prodhon insulinë.
-Insulina ndihmon muskujt dhe mëlçinë të absorbojë glukozën që të përdoret për energji.
Absorbimi normal i glukozës:
Insulina lidhet me receptorët në membranën e qelizës , ashtu si çelësi ka kyçin e tij, duke aktivizuar transportuesit e glukozës:
-Insulina lidhet me një receptor.
-Një transportues glukoze shtrihet përgjatë sipërfaqes së qelizës.
-Tranportuesi i glukozës lëviz në membranën qelizore dhe lidhet me një molekulë glukoze nga qarkullimi i gjakut.
-Glukoza hyn në qelizë.
Tipi 1 i diabetit: Sistemi imunitar “sulmon” aftësinë e pankreasit për të prodhuar insulinë (do të thotë që nuk ka më “çelësa”). Glukoza dhe lëndë ushqyese të tjera nuk mund të hyjnë në qeliza, kështu që ato mbeten në qarkullimin e gjakut.
Tipi 2 i diabetit: Qelizat zhvillojnë një rezistencë ndaj insulinës. Edhe pse çelësi i insulinës përshtatet, nuk e hap si duhet “derën” drejt glukozës, (që do të thotë, që më pak transportues glukoze janë të mobilizuar). Glukoza ndërtohet në qarkullimin e gjakut.
Kush duhet të testohet për diabet:
“American Diabetes Association” (ADA) rekomandon që të gjithë të rriturit duhet të testohen për diabet në fillim të moshës 45 vjeç. Nëse jeni ndërmjet moshës 18 dhe 45 vjeç dhe keni një indeks të masës trupore (BMI) 25 ose më të lartë, duhet të testoheni nëse keni një apo më shumë nga faktorët e rriskut të përmendura më poshtë.
-Keni një nënë, baba, vëlla apo motër me diabet.
-Jeni fizikisht jo-aktiv.
-Keni lindur një bebe që peshonte më shumë se 4 kile (9 pounds), ose kishit diabet përgjatë shtatzanisë “diabeti gestational”.
-Keni presion gjaku në vlera 140/90 mm Hg ose më të lartë, ose po përdorni mjekime për të ulur presionin e lartë të gjakut.
-Ju keni nivele anormale të lipideve(yndyrës) në gjak, si nivelet e kolesterolit HDL nën 35 mg/dL ose nivele trigliceridesh mbi 250 mg/dL
-Nqs keni pasur tolerancë të dëmtuar të glukozës ose fasting të dëmtuar të glukozës kur jeni testuar më parë për diabet.
-Keni sindromën policistike të mitrës ose një histori me probleme vaskulare.
-Niveli juaj i HbAIc është më i lartë se 5.7%.
Një pankreas që funksionon normalisht siguron një furnizim të qëndrueshëm me lëndë ushqyese për trupin. Te njerëzit e shëndetshëm, insulina parandalon një rritje të lartë të sheqerit në gjak pasi keni ngrënë, duke ndihmuar qelizat muskulore të marrin glukozë. Nivelet normale të sheqerit në gjak përpara mëngjesit zakonisht janë rreth 70-100 miligramë për decilitër (mg/dL). Nivelet normale të sheqerit në gjak rrallë kalojnë normën 140 mg/dL, edhe pas një vakti.
Tipi 2 i diabetit:
Forma më e zakonshme e diabetit, duke përllogaritur rreth 90% të rasteve është tipi 2 i diabetit-që dikur është quajtur diabeti i të rriturve apo diabet mellitus i pavarur nga insulina. Vjen si rezultat i një kombinimi anomalish. Fillimisht qelizat e trupit i përgjigjen më pak insulinës-një problem i njohur si rezistenca e insulinës. Pankreasi zakonisht turret të kompesojë këtë rezistencë duke pompuar më shumë insulinë. Për shumë njerëz që kanë rezistencë të insulinës, nivelet e sheqerit në gjak qëndrojnë brenda një rangu normal. Po për disa njerëz, pankreasi eventualisht dështon të përballojë kërkesën në rritje dhe nivelet e sheqerit në gjak rriten pasi keni ngrënë.
Fillimisht, nivelet e sheqerit në gjak mund të jenë paksa lart rangut normal, por jo aq të larta sa të diagnostikohen si diabet. Prandaj ato bien në një kategori që quhet “pre-diabet”. Në përgjithësi, gjysma e njerëzve me pre-diabet, ka gjasa të zhvillojë sëmundjen e diabetit, tipi 2.
Edhe nëse keni pre-diabet apo ndonjë formë tjetër të diabetit, problemi qëndron te furnizimi dhe kërkesa: pankreasi furnizon shumë pak insulinë në krahasim me kërkesën në rritje që ndodh gjatë rezistencës së insulinës. Për këtë arsye, njerëzit me diabet trajtohen me terapi që reduktojnë kërkesën e trupit për insulinë ose rrisin furnizimin me insulinë, duke përfshirë:
-Një dietë të pasur me fibra, e cila redukton rritjen kulminante të sheqerit në gjak.
-Ushtrimet, të cilat shkaktojnë që qelizat të “zbusin” sheqerin nga qarkullimi i gjakut për energji.
-Mjekimet, të cilat ose i bëjnë qelizat më pak rezistente ndaj insulinës ose rrisin furnizimin me insulinë.
-Insulinën në vetvete.
Kur sistemi imunitar “sulmon” pankreasin: Tipi 1 i diabetit
Ndryshe nga tipi 2 i diabetit, tipi 1- i njohur si diabeti i varur nga insulina ose diabeti juvenil-vjen si rezultat i një përgjigjeje jo të duhur imunitare, në të cilën sistemi imunitar i trupit keq-identifikon qelizat beta që prodhojnë insulinë si të huaja( si virus pushtues) dhe i shkatërron ato. Ky sulm auto-imun, i cili zë vend përgjatë viteve, eventualisht e lë trupin në pamundësi për të prodhuar insulinë. Si rezultat, qelizat nuk mund të marrin sheqerin si duhet, edhe pse ato janë “larë” nga gjak i pasur në glukozë-dhe nivelet e sheqerit në gjak rriten.
Sheqeri i tepërt largohet me urinën, dhe disa simptoma të kësaj sëmundjeje mund të jenë: mund të keni urinim të shpeshtë dhe etje të shpeshtë. Simptoma të tjera mund të përfshijnë: humbje të pashpjegueshme peshe dhe lodhje. Këto simptoma zakonisht shfaqen papritur, për një periudhë ditësh ose javësh, edhe pse shkatërrimi i qelizave që prodhojnë insulinë mund të ketë filluar më parë. Simptomat nuk janë shfaqur më parë pasi ne lindim me një bollëk qelizash që sekretojnë insulinë, dhe nivelet e sheqerit në gjak rriten vetëm kur mbeten më pak se 20% e këtyre qelizave.
Për të ndikuar te simptomat, një person me tipin 1 të diabetit, duhet të marrë injeksione insuline çdo ditë. Pa insulinë, qelizat nuk mund ta përdorin sheqerin për energji, kështu që trupi kthehet në një rezerve yndyre për të siguruar atë energji-por në procesin e copëzimit të yndyrës, prodhohen ketone, një lloj acidi. Një nivel i lartë ketonesh mund të shkaktojë një gjendje të rëndë dhe vdekjeprurëse të quajtur keto-acidosis.
Tipi 1 i diabetit zakonisht zhvillohet te fëmijët dhe adoleshentët, më së shumti gjatë pubertetit. Megjithatë, rreth një në pesë njerëz me tipin 1 të diabetit zhvillohet në rritje- në gjendje e njohur si diabet i të rriturve latent autoimun (LADA).
Mbi të gjitha, tipi 1 i diabetit është përgjegjës për më pak se 10% të rasteve totale të diabetit, dhe prek rreth 0.5% të popullatës- ose rreth një në 200 njerëz. Por për shkak se është një sëmundje e trashëguar, njerëzit që e kanë në historinë e familjes këtë sëmundje janë në rrezik të madh. Një person që ka një binjak/e identik me tipin 1 të diabetit ka rreth 50% shanc për të zhvilluar këtë sëmundje, ndërsa nje person me një të afërm të prekur apo prind përballet me një rrezik prej 5-10%-10 herë më shumë sesa njerëzit që nuk kanë asnjë të afërm me këtë lloj sëmundjeje. Megjithëse tipi 1 dhe 2 i diabetit zhvillohen në mënyrë të ndryshme, ato kanë mjaft ngjashmëri me njëra-tjetrën. Të dyja janë të karakterizuara nga nivelet e rritura të sheqerit në gjak, të cilat mund të çojnë në shumë komplikacione afatgjatë duke prekur shumë sisteme dhe organe. Grada apo kohëzgjatja e këtyre komplikacioneve janë në varësi se prej sa kohësh keni diabet dhe nivelet mesatare të sheqerit në gjak sesa tipi i diabetit që keni. Por për shkak se ato me tipin 1 të diabetit shfaqin më herët këtë sëmundje, ata njerëz në përgjithësi kanë më shumë gjasa të kenë komplikacione, pasi e kanë sëmundjen prej një periudhe më të gjatë kohore sesa një person me tipin 2 të diabetit.
Tabela 1: Tipi 1 dhe tipi 2 i diabetit: Ngjashmëritë dhe diferencat
| Tipi 1 | Tipi 2 | |
| Mosha kur shfaqet zakonisht | Zakonisht gjatë fëmijërisë ose adoleshencës | Më së shumti mosha 40 vjeç apo dhe më të vjetër -Po shtohet gjithashtu numri i moshave të reja për shkak të rritjes së obezitetit |
| Simptomat | Etje ekstreme, urinim i shpeshtë, lodhje, shikim i turbullt si dhe humbje e pashpjegueshme peshe -Shfaqje e papritur e simptomave përgjatë ditëve apo javëve |
Zhvillim gradual i simptomave ose nuk ka simptoma fare. Kur janë të pranishme, simptomat e ngjashme me tipin 1 të diabetit. -Infeksione të fshikëzës ose infeksione maja te disa njerëz |
| Shkaqet | -Shkatërrimi i qelizave beta që prodhojnë insulinë, kështu që eventualisht asnjë insulinë nuk prodhohet në trup -Predispozicion gjenetik |
Anashkalimi i ndjeshmërisë së insulinës në qeliza, përgjatë trupit, kështu që pankreasi nuk është i aftë të përballojë kërkesën në rritje -Predispozicion gjenetik -Rritja e rrezikut nga faktorë të stilit të jetesës si: obeziteti dhe mungesa e aktivitetit fizik. |
| Trajtimi dhe kontrolli | Injeksione ditore të insulinës ose trajtim me pompë insuline | Ndryshime në stilin e jetesës duke përfshirë: dietën, ushtrimet dhe humbjen e peshës,si ndihmë për të menaxhuar nivelet e sheqerit në gjak. Mjekime orale ose të injektueshme, për të ulur sheqerin në gjak ose për të rritur prodhimin e insulinës -Injeksione ditore të insulinës për disa njerëz. |
| Komplikacionet | -Sheqer i ulët në gjak si efekt anësor i terapisë së insulinës. -Ketoacidosis që rezulton nga sheqeri i lartë në gjak. -Dëmtim afatgjatë në zemër, tru, veshka, nerva dhe ekstremite . |
Sheqeri i ulët në gjak si efekt anësor i insulinës ose i terapisë sulfonylurea -Koma hiperosmolare nga sheqeri ekstremisht i lartë në gjak. -Dëmtim afatgjatë në tru, zemër, veshka, nerva dhe ekstremite. |
Kush është në rrezik për tipin 2 të diabetit?
Në brezat paraardhës, njerëzit me tipin 2 të diabetit shfaqin shenja gjithmonë në moshën e mëvonshme-mosha 50 e më lart. Në ditët e sotshme, megjithatë, demografika e sëmundjes po ndryshon me shpejtësi. Me rritjen e numrit të personave me obezitet fëmijë apo adoleshentë, kjo formë e diabetit po bëhet më e përhapur te të rinjtë.
Megjithëse studiuesit kanë identifikuar shumë gjene që rrisin rrezikun për zhvillimin e diabetit, shumica e gjeneve individualisht kontribuojnë në një sasi të vogël rreziku. Ka gjithashtu prova që theksojnë që nëse keni pasur një peshë të lartë (ose të ulët) lindjeje ju vë në rrezik të madh në shfaqjen e kësaj sëmundjeje. Kjo për shkak se zhvillimi juaj i reflektuar në peshën e lindjes, mund të ndikojë në numrin e qelizave beta me të cilat keni lindur, gjë e cila mund t’ju predispozojë për shfaqjen e diabetit më vonë në jetë.
Deri tashmë faktorët më të mëdhenj të rrezikut për tipin 2 të diabetit lidhen me stilin e jetesës-veçanërisht të qenit mbipeshë ose nëse nuk bëni mjaftueshëm ushtrime fizike. Pothuajse 2 milionë amerikanë të cilët kishin shfaqje të sëmundjes së diabetit këtë vit, shumica prej tyre ishin mbipeshë ose obezë. Njerëzit konsiderohen mbipeshë nëse ata kanë një indeks të masës trupore, ose BMI, 25-30. Obeziteti definohet nga BMI-ja 30 e lart. Njerëzit me BMI më të lartë se 35 kanë pothuajse 100 herë rrezikun e zhvillimit të diabetit krahasuar me njerëzit të cilët kanë BMI 22-23.
Tabela nr. 2 Normal, mbipeshë apo obez? Përcaktimi i indeksit të masës trupore (BMI)
Indeksi i masës trupore (BMI) përdor peshën tuaj dhe gjatësinë për të parë nëse keni peshë normale apo jeni mbipeshë ose obez. Këto kategori u përcaktuan pasi studimet ekzaminuan BMI-në e miliona njerëzvedhe i lidhën ato me shifrat e sëmundjeve dhe vdekjeve; ato me BMI-në normale kishin normat më të ulët të prekjes nga sëmundjet apo vdekshmëria. Për të përcaktuar BMI-në tuaj, gjeni peshën tuaj në tabelë dhe gjatësinë. Më pas zbrisni poshtë në fund të tabelës për të parë BMI-në. Obeziteti është i ndarë në tre kategori:
-Klasi i I: BMI 30-34
-Klasi i II: BMI 35-39
-Klasi i III: BMI 40+
Njerëzit me klas III të obezitetit kanë më shumë gjasa të jenë kandidatë për ndërhyrje kirurgjikale për humbje peshe ose nëse kanë klas II të obezitetit plus diabet ose ndonjë gjendje tjetër shqetësuese shëndetësore.
| Gjatësia | Pesha trupore | në Pound | |||
| 4’10’’ | 89-119 | 120-143 | 144-167 | 168-191 | 192+ |
| 4’ 11’’ | 92-124 | 125-148 | 149-173 | 174-198 | 199+ |
| 5’ 0’’ | 95-128 | 129-153 | 154-179 | 180-204 | 205+ |
| 5’ 1’’ | 198-132 | 133-158 | 159-185 | 186-211 | 212+ |
| 5’ 2’’ | 101-136 | 137-164 | 165-191 | 192-213 | 219+ |
| 5’ 3’’ | 105-141 | 142-169 | 170-197 | 198-225 | 226+ |
| 5’ 4’’ | 108-145 | 146-174 | 175-204 | 205-232 | 233+ |
| 5’ 5’’ | 111-150 | 151-180 | 181-210 | 211-240 | 241+ |
| 5’ 6’’ | 115-155 | 156-186 | 187-216 | 217-247 | 248+ |
| 5’ 7’’ | 118-159 | 160-191 | 192-223 | 224-255 | 256+ |
| 5’ 8’’ | 122-164 | 165-197 | 198-230 | 231-262 | 263+ |
| 5’ 9’’ | 126-169 | 170-203 | 204-236 | 237-270 | 271+ |
| 5’ 10’’ | 129-174 | 175-209 | 210-236 | 244-278 | 279+ |
| 5’ 11’’ | 133-179 | 180-215 | 216-250 | 251-286 | 287+ |
| 6’ 0’’ | 137-184 | 185-221 | 222-258 | 259-294 | 295+ |
| 6’1’’ | 140-189 | 190-227 | 228-265 | 266-302 | 303+ |
| 6’ 2’’ | 145-194 | 195-223 | 234-272 | 273-311 | 312+ |
| 6’ 3’’ | 149-200 | 201-240 | 241-279 | 280-319 | 320+ |
| 6’ 4’’ | 153-205 | 206-246 | 247-287 | 288-328 | 329+ |
| BMI | 19-24 Normale |
25-29 Mbipeshë |
30-34 Klasi i 1 i obezitetit |
35-39 Klasi i 2 i obezitetit |
40+ Klasi i 3 i obezitetit |
Gjenet dhe stili i jetesës mund të ndikojnë në rritjen e rrezikut. Për shembull, përpara viteve 1850, diabeti nuk njihej nga amerikanët vendas. Por për shkak se këto grupe humbën tokat e tyre, gjuetia ose ferma i solli një jetë sedentare dhe një dietë të pasur me karbohidrate të rafinuara. Këto ndryshime u shoqëruan me rritjen e shifrave të obezitetit dhe diabetit. Rasti i Indianëve Pima është veçanërisht dramatik. Sipas “National Institutes of Health”, rreth gjysma e të rriturve Indianëve Pima kanë tipin 2 të diabetit dhe 95% e atyre me diabet janë mbipeshë.E njëjta gjë, njerëzit nga shumë kultura të tjera kanë përjetuar rritjen e shifrave të diabetit pasi kanë adaptuar zakonet “perëndimore”. Pra njerëzit që kanë më shumë gjasa të preken, janë ato që janë obezë/mbipeshë dhe me një jetë sedentare. Por pa ndryshimet në stilin e jetesës, gjenet ndoshta s’mund të hyjnë kurrë në lojë. Në fakt studimet tregojnë që është e mundur të reduktoni progresin e prediabetit e deri në fazën e avancuar, thjesht duke humbur një sasi peshe modeste dhe duke rritur aktivitetin fizik.
Përpos faktit të të qenurit mbipeshë apo të një jete sedentare, faktorë të tjerë mund të rrisin rrezikun për të zhvilluar diabet, si të qenurit 65 vjeç apo më i madh, të keni në familje persona që kanë pasur diabet ose të shfaqni një formë të diabetit gjatë shtatzanisë (diabeti gestational). Distribucioni i yndyrës trupore gjithashtu është i rëndësishëm. Njerëzit që kanë si tendencë të ruajnë yndyrë në zonën abdominale më shumë sesa në ije-dukuri e quajtur dhe obeziteti qëndror-kanë më shumë gjasa të bëhen diabetikë.
Në fund, disa mjekime mund të rrisin rezistencën e insulinës ose të reduktojnë sekretimin e saj. Këto përfshijnë:
-kortikosteroide, si kortizoni dhe prednisolone, që përdoret për të trajtuar inflamacionin dhe astmën, krahas sëmundjeve tjera.
-Diuretikët dhe bllokuesit beta, që përdoren për të trajtuar presionin e lartë të gjakut.
-Etj.
Terapia e hormoneve për kancerin e prostatës (i cili ul nivelet e testosteronit) dhe trajtimet HIV (të cilat ri-distribuojnë yndyrën trupore) mund të ndikojnë te diabeti te personat që kanë më shumë gjasa të preken. Ka gjithashtu prova të reja të cilat sugjerojnë që mjekimet statine, të cilat përdoren më së shumti për të ulur kolesterolin, mund të rrisin nivelet e sheqerit në gjak. Megjithatë, efekti i këtyre mjekimeve në sheqerin në gjak është mjaft i vogël, kështu një person i cili zhvillon diabetin pas fillimit të trajtimeve me statinë, me shumë gjasa është prekur më parë nga sëmundja gjithsesi.